آیت الله سید محمد حسین رضوی کاشانی (ره(
عالم بزرگوار علامه آیت الله علم الهدی سید محمد حسین فرزند میر هبه
الله بن محمد بن میر عبدالحی رضوی کاشانی در چهاردهم محرم سال 1291 ه.ق در کاشان متولد
گردید و مطابق شجره صحیحه که در دست است پس از 27 پشت به حضرت رضا)ع) می رسد.
وی از بزرگترین مفاخر
علمی و فقهی قرن سیزدهم و چهاردهم هجری ( درکاشان) بود که از اوان کودکی به
تحصیل علم پرداخت و در حوزه های علمیه کاشان، اصفهان، شیراز و نجف دروس مختلف علمی
و فقهی را پشت سر گذارد و مدت شانزده سال تمام از محضر مرحوم آیت الله آخوند محمد
کاظم خراسانی و مرحوم آیت الله آقا سید محمد کاظم یزدی کسب فیض نموده و به درجه
اجتهاد نائل گردید.
معظم له سفری به هندوستان
کرد و علم رمل و جفرآموخت و در بازگشت از این سفر در کرمان از سید محمد علی بن شیخ
الاسلام بهره برد. وی همواره به ترویج علوم دینی پرداخته و رسالات و کتب زیادی به
رشته تحریر درآورد که بیش از 30 جلد می باشد. از جمله تالیفات او: اسکندریه در
نحو، الاصول المعتبره در اصول که در سال 1383 ه.ق به چاپ رسیده است، التنزیل فی
التفسیر و التاویل، الجواهرات فی بعض العلوم و المشکلات، حاشیه تحریر الفواعد
المنطقیه فی شرح الرساله الشمسیه، حاشیه الریاض، حاشیه شرح الشافیه للرضی، حاشیه
شرح الکافیه للرضی، خدمات اسلام به جامعه بشر، رساله در حرمت نماز جمعه، الرساله
الرضویه، العندبیل فی تمییز الصحیح من العلیل فی الرجال، قواعد الاحکام، کاشف
الظلم، مدارک النحو، مغنی الادیب و غیره می باشد.
ایشان علاوه بر تالیفات
فراوان دارای ذوق شعری نیز بوده که به فارسی و عربی اشعار فراوانی سروده است از آن
جمله منظومه ای در فقه گفته موسوم به معنی الفقیه که در چند بیت اول آن چنین آمده:
الحمد لله القدیم الاول الواحد
الفرد العلیم الاکمل
صلی علی محمد نبینا عبد رسول
خاتم نجینا
ثم علی الاول له خلائف و
هم اولو الامر و هم صحائف
آیت الله رضوی همچون گنجی
مملو از علم و دانش تا پایان عمر در کاشان زیست و به غیر از خدا به هیچ چیز نظر
نداشت. پیوسته در زمان حیات مقرض و بعد از ممات هم مقداری قرض بجای گذاشت. همانطور
که گفتیم تالیفات و تصنیفات زیادی از او به جای مانده که در کتابخانه معظم له
نگهداری می شود. بعضی از آثار آن بزرگوار همچون العندبیل و رجال به همت دوستان و
فرزند ارشدش آیت الله زاده آقا سید فخر الدین رضوی به چاپ رسید و وقتی نسخی از این
کتاب را به محضر آیت الله العظمی گلپایگانی (دام ظله) بردند مشار الیه پس از رویت متاسف
شدند که چرا از وجود این مرد علم و تقوی بیشتر استفاده نشده است. بقول شاعر:
تا توئی زنده ترا نشناسند
قدر گل فصل خزان معلوم است
سرانجام در شب پنجشنبه
هشتم شهر ذیحجه الحرام 1385 قمری مطابق با 11 فروردین 1345 شمسی روح این عالم جلیل
القدر به ملکوت اعلی پیوست. جنازه اش را با تجلیل فراوان در جوار بقعه چهل تن
(نزدیک دروازه فین کاشان) به خاک سپردند .
روحش شاد
